تعیین فراوانی شیوع افکار خودکشی و عوامل مؤثر بر آن در بیماران تحت همودیالیز

سابقه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی فراوانی خودکشی در بین بیماران تحت همودیالیز و تعیین عوامل روانی، بالینی و دموگرافیک مرتبط با آن ها بود تا در جهت شناسایی این عوامل و جلوگیری از عوارض بعدی گامی برداشته شود. مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه بیماران مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان های امام خمینی و فاطمه زهرا شهرستان ساری در سال 1390 بود که به روش نمونه گیری مبتنی بر دسترس انتخاب شدند. تعداد نمونه برای این مطالعه 180 نفر در نظر گرفته شد. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه سلامت عمومی (ghq یا general health questionnaire) و پرسش نامه مقیاس انگاره پردازی خودکشی (scale for suicide ideation یا ssi) بود. یافته ها: از 180 بیمار شرکت کننده در مطالعه، 24 نفر از بیماران (3/13 درصد) در پرسش نامه ghq افکار خودکشی مثبت داشتند که از میان آن ها 17 نفر (8/70 درصد) مؤنث و 7 نفر (16/29 درصد) مذکر بودند. از نظر سلامت روانی، 3/27 درصد مشکوک به مشکل روان پزشکی بودند. بین وجود افکار خودکشی پرخطر، کم خطر و عدم وجود افکار خودکشی در پرسش نامه ssi با جنسیت، سن، سطح تحصیلات افراد، شغل آن ها و مدت زمان دیالیز ارتباط معنی داری مشاهده شد. استنتاج: در این مطالعه شیوع افکار خودکشی در میان بیماران مراجعه کننده به بخش دیالیز بیمارستان امام خمینی و بیمارستان فاطمه زهرا 5/10 درصد گزارش گردید. با تأمل در این آمارها این نتیجه به دست می آید که مشکلات مربوط به مسایل روان پزشکی در بیماران تحت دیالیز می تواند به شدت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد.